Dag 7: Sedona, Montezuma's Castle en Oak Creek

Vanochtend begon het al goed: Emile liet het brandalarm afgaan in het hele hotel. Hij dacht een muffin op te warmen in een magnetron, na een paar minuten kwam er wat rook uit het apparaat. Toen een medewerker vlug het deurtje opendeed, ging de rookpluim rechtstreeks de rookmelder in. Binnen een minuut stond er een man met drie kinderen in pyjama beneden. Hij dacht dat het echt (ernstig) was. Daarna was hij blij dat hij zijn kinderen had laten zien hoe ze in een dergelijke situatie moesten handelen. Gelukkig waren de sprinklers niet aangegaan.

Nog een paar leuke bloopers:

- Een schoonmaakster vroeg in het Engels of ze onze kamer mocht schoonmaken, Emile antwoordde met: "Fünf minuten, oder zwei oder drei."

- Een serveerster vroeg of Emile nog wat cola wilde, hij antwoordde: "Yes, euh oui." Maarja hij denkt natuurlijk ook altijd in het Frans, of Duits, of Engels.

Kortom, hij vergeet wel eens dat de hoofdtaal hier Engels is.

- En dan was er nog een leuke van Rosanne. Een man groette haar met "Good morning", Rosanne was even alert als altijd en wist dat het middag was. Daarom antwoordde ze dus "Good midday".

Dat waren dan de bloopers.

Vandaag gingen we eerst naar Montezuma's Castle. Hier hebben vroeger de Indianen huizen gebouwd tegen de steile overhangende kliffen. Dit was leuk om te zien, maar verder niet zo heel bijzonder. We hebben al veel apartere dingen gezien.

Daarna vervolgden we onze tocht naar Sedona. Dit is een leuk, klein gezellig dorpje, dat in een prachtig gebied ligt. Het gebied is zo mooi, omdat de vegetatie er vrij groen is, maar de ondergrond oranje rood. Overal staan enorme rotspartijen. Echt een natuurwonder te noemen. Sedona is bekend om zijn mystieke karakter. Er zijn allerlei winkeltjes waar mensen aura's tekenen, handlezen of andere zweverige dingen doen. De oorspronkelijke inwoners kenden allerlei geneeskundige krachten toe aan de verschillende rotspartijen. Daar is later het mystieke karakter ontstaan. Verder is er bij dit dorpje een lekker verkoelend riviertje genaamd Oak Creek. We hebben er nog in gezwommen. Heerlijk verkoelend.

Op de terugweg gingen we nog naar een verlaten mijnwerkersdorpje. Voor het verlaten deel was een heel toeristisch deel ontstaan. Dit was wel gezellig. Het verlaten deel was gewoon een verlaten mijn waar vroeger werd gezocht naar koper, goud en zilver. Daar was eigenlijk niet zo veel bijzonders aan. Alles stond door elkaar alsof ieder moment de draad weer kon worden opgepakt. We kregen het idee dat het terrein stiekem ook dienstdeed als stortplaats voor grof vuil dat er wel bij paste.

.

Als laatst hebben we lekker gegeten bij een Italiaans restaurantje.