Vandaag zijn we vroeg op pad gegaan. We moesten namelijk nog helemaal van Phoenix naar de Grand Canyon. Maar we wilden ook nog een stukje van Route 66 rijden, terwijl dit eigenlijk niet op de route lag. We reden van het woestijnachtige zuiden van Arizona naar het veel groenere noorden. We zijn in Phoenix nog even naar de outlet geweest.
Verder zijn we gestopt in een leuk plaatste dat Williams heette, dit lag aan Route 66. Het was een vrij toeristisch, gezellig dorpje waar we nog een beetje hebben rondgelopen. Uiteindelijk vervolgden we onze weg langs mooie weilanden met veel bomen. Allemaal wijdse vlakten. Toen waren we bij ons hotel.
Verder zijn we gestopt in een leuk plaatste dat Williams heette, dit lag aan Route 66. Het was een vrij toeristisch, gezellig dorpje waar we nog een beetje hebben rondgelopen. Uiteindelijk vervolgden we onze weg langs mooie weilanden met veel bomen. Allemaal wijdse vlakten. Toen waren we bij ons hotel.
Je zou verwachten dat het landschap bij de Grand Canyon een grote rode woestijn is. Maar dat is niet zo. We reden door een soort dennenbos. Nog voordat we in het national park waren, zagen we een kudde van een stuk of tien edelherten.
We zijn nog gaan kijken naar de zonsondergang. Dat was op zich wel mooi. Wat ons opviel, is dat er nauwelijks afrastering is. Zelfs langs de afgronden stonden nauwelijks hekken. Waarschijnlijk gebeuren daardoor vaak ernstige ongelukken. Want de randen bij de afgronden liggen vol grind en losliggende stenen.
Hallo Familie Janssen,
BeantwoordenVerwijderenLeuk hoor die weblog! We volgen jullie avonturen en we zijn reuze benieuwd hoe het verder gaat. Pluimpje voor Sylvan, je hetbt de blogkoorts aardig te pakken. Veel plezier daar!
Groeten,
Paula en Paul